ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ '21

Χαλκόπλαστος γιὰ πάντα καβαλλάρης, ὁ στοχασμένος νά Κολοκοτρώνης! —Τὸ φύσημά σου ποῦ θὰ ξαναπάρῃς; Κάπου τὸ χέρι ἁπλώνεις· ποῦ τ' ἁπλώνεις; —Μακριὰ, πολὺ μακριά, ἀλλοῦ πέρα! Στ' ἁγνά· δὲν τὰ πατᾶς, δὲν τὰ ζυγώνεις· στὸν πόλεμο, στῶν ὅλων τὸν πατέρα, στὴ ρίζα, στὴν ἀγράμματη σοφία, στὴν κλεφτουριά, στοῦ Τούρκου τὴ φοβέρα!— —Καὶ γύρω σου κ' ἐμπρός σου ἡ Πολιτεία μὲ τὰ λογῆς παλάτια τὰ πλατιά, σκολειά, καζάρμες, θέατρα, ὑπουργεῖα; Μ' ἀποκρίθη:  —Τσεκούρι καὶ φωτιά! Πηγή: Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος Ε΄. Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ ΣΑΤΙΡΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ

Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπὴ στὸν κάμπο βασιλεύει· Λαλεῖ πουλί, παίρνει σπειρί, κ᾿ ἡ μάνα τὸ ζηλεύει. Τὰ μάτια ἡ πείνα ἐμαύρισε· στὰ μάτια ἡ μάνα μνέει· Στέκει ὁ Σουλιώτης ὁ καλὸς παράμερα, καὶ κλαίει: «Ἔρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ᾿ ἔχω ῾γὼ στὸ χέρι; Ὁποῦ σὺ μοὔγινες βαρὺ κι ὁ Ἀγαρηνὸς τὸ ξέρει.»  Ὁ Ἀπρίλης μὲ τὸν Ἔρωτα χορεύουν καὶ γελοῦνε, κι ὅσ᾿ ἄνθια βγαίνουν καὶ καρποὶ τόσ᾿ ἄρματα σὲ κλειοῦνε. Λευκὸ βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει Καὶ μὲς τὴ θάλασσα βαθειὰ ξαναπετειέται πάλι, Κι᾿ ὁλόλευκο ἐσύσμιξε μὲ τ᾿ οὐρανοῦ τὰ κάλλη. Καὶ μὲς τῆς λίμνης τὰ νερά, ὅπ᾿ ἔφθασε μ᾿ ἀσπούδα Ἔπαιξε μὲ τὸν ἴσκιο τῆς γαλάζια πεταλούδα, Ποὺ εὐωδίασε τὸν ὕπνο της μέσα στὸν ἄγριο κρίνο· Τὸ σκουληκάκι βρίσκεται σ᾿ ὥρα γλυκειὰ κ᾿ ἐκεῖνο. Μάγεμα ἡ φύσις κι᾿ ὄνειρο στὴν ὀμορφιὰ καὶ χάρη, Ἡ μαύρη πέτρα ὁλόχρυση καὶ τὸ ξερὸ χορτάρι· Μὲ χίλιες βρύσες χύνεται, μὲ χίλιες γλῶσσες κρένει: Ὅποιος πεθάνῃ σήμερα χίλιες φορὲς πεθαίνει.

Σε κλαίει λαός πάντα χλωρό Να σειέται το χορτάρι Στον τόπο που σε πλάγιασε Το βόλι, ω παλληκάρι Πανάλαφρος ο ύπνος σου Τ’ Απρίλη τα πουλιά Σαν του σπιτιού σου να τ’ ακούς Λογάκια και φιλιά Και να σου φτάνουν του Χειμώνα οι καταρράχτες Σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολεμοκράχτες Πλατειά του ονείρου μας η γη Κι απόμακρη και γέρνεις Εκεί και σβεις γοργά ιερή στιγμή Σαν πιο πλατειά Την δείχνεις και τη φέρνεις Σαν πιο κοντά.