ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ '21

Νίκη· δοξασμένη θεά σεβάσμιος, σέ ἰκετεύω· στεφανωσέμε συνετά, νά μήν πλανευθῶ. Κί ἑσύ, Δοξά, περίφανη! Μητέρα τῆς Τιμῆς, ὀδγησέμε· περίτρανα, στόν δρόμο τῆς ζωῆς.

Βλογημένος ο άνθρωπος που μπορεί, τώρα το καλοκαίρι, να ξεμακρύνει για λίγο από την ταραχή της πολιτείας. Αν του αρέσει η θά­λασσα, ας πάει σε κανένα νησί, που δεν είναι ακόμα χαλασμένοι οι νησιώτες, ή σε κανένα ψαραδοχώρι. Να μην κουβαλήσει όμως μαζί του την πολιτεία, όπως κάνουνε πολλοί, που από τη μια θέλουνε να αφήσουνε την ταραχή πίσω τους, κι από την άλλη κουβαλάνε μαζί τους όλα τα περίπλοκα και κουραστικά καθέκαστα της πολιτείας. Πάρε μαζί σου όσο λιγώτερα πράγματα μπορείς. Γιατί, το πιο μεγάλο κέρδος που θα ‘χεις πηγαίνοντας σ’ ένα τέτοιο μέρος, θα ‘ναι η φχαρίστηση που νιώ­θει ο άνθρωπος σαν του λείψουνε πολλά πράγματα, που τα έχει στην πολιτεία τόσο εύκο­λα, και που εκεί πέρα θα του φαίνεται σαν κά­ποια μεγάλη απόλαυση και χαρά το πιο πα­ραμικρό πράγμα.  Δυστυχισμένοι οι άνθρωποι που δεν τους λείπει τίποτα, και δεν έχουνε την ελπίδα να λαχταρήσουνε κάποιο πράγμα, είτε φαγητό είναι, είτε ξεκούρασμα, είτε ομιλία, είτε ζεστασιά, είτε δροσιά. Και καλότυχοι αληθινά όσ

           «Λένε πως ένας τσομπάνος ταξίδευε μ’ ένα καράβι και πήγε κοντά σε κάποιους σπουδαγμένους που λέγανε παλιές ιστορίες, κι άκουγε διακριτικά χωρίς να τον πάρουν είδηση. Άξαφνα πήδηξε στη θάλασσα με τα ρούχα. Σαν τον γλιτώσανε και τον ανέβασαν στο καράβι, τον ρώτησαν για ποιον λόγο έπεσε να πνιγεί. Και εκείνος απάντησε πως το έκανε από την απελπισία του, γιατί άκουσε κάποια πράγματα για τους παλαιούς ανθρώπους, που αν τα ήξερε πρωτύτερα, θα ήτανε καλύτερος στη ζωή του» (Φώτης Κόντογλου, νεωτερισμοί και παράδοσις α’) Στις μέρες μας, γίνεται πολύς λόγος για την ανάγκη να επιστρέψουμε στην παράδοση. Παρά το ενδιαφέρον του αιτήματος, δεν παύει να προσεγγίζεται κοντόθωρα. Η παράδοση δυστυχώς εκφράζεται μόνο στα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά δρώμενα που δεν έρχονται σε επαφή με την πραγματική κοινωνία, και τα οποία συνήθως περιορίζονται σε λαϊκά πανηγύρια και διοργανώσεις συλλόγων. Έχει χαθεί το νόημα της παράδοσης, το οποίο δεν είναι η διατήρηση ενός φαινομένου, πολιτιστικού