ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ '21

Ο Ηράκλειτος, γύρω στο 500 π.Χ., στην Έφεσο... Δίχως λέξη Ο Ηράκλειτος είχε τελικά γυρίσει την πλάτη του στους συνανθρώπους του. Μία πλάτη που έμοιαζε γεμάτη αγκά­θια. Φοβόντουσαν τις τσουχτερές απαντήσεις του, τις καυστικές παρατηρήσεις του, και κυρίως τα πύρινα βέλη του, γιατί η σκέψη του είχε μιαν ακούραστη και επικερδή συναλλαγή με τη φωτιά. Στους συμπολίτες του, που, στα μάτια του, κυλιόντουσαν στο βούρκο της εύκολης ζωής, είχε αρνηθεί να δώσει το σύστημα νόμων που είχαν ζητήσει,  «Θα έπρεπε να κρεμαστείτε και να αφήσετε την Πόλη σας στα παιδιά» . Όσο κι αν περιφρονούσε τους ανθρώ­πους, ο Ηράκλειτος αγαπούσε πραγματικά τη συντροφιά των παιδιών. Μάλιστα μία μέρα αποσύρθηκε στο ναό της Άρτεμης, για να παίξει κότσια μαζί τους. Οι Εφέσιοι είχαν καταλήξει να μη δίνουν πια μεγάλη σημασία στις επιπλήξεις του. Χωρίς αμφιβολία ο φιλόσο­φος είχε δίκιο να προσπαθεί, κάνοντας μια συνετή ζωή, να διαφυλάσσει τη φωτιά από την οποία προέρχεται η ψυ­χή. Δεν είχε βέβαια άδικο να σπρώχ

του αντιστράτηγου ε.α. Γεώργιου Τζουβαλά Όπως προσκυνάμε στην Αγία Λαύρα το λάβαρο της επαναστάσεως του 1821   που ευλόγησε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, θα έπρεπε να προσκυνάμε τα οστεοφυλάκια των νεκρών και τα αιματοβαμμένα χώματα των βουνοκορφών του Γράμμου και του Βέρνου (Βίτσι). Το πρώτο γιατί νοηματοδοτεί την έναρξη και την ευτυχή κατάληξη της εθνεγερσίας και το δεύτερο γιατί απέτρεψε τον ακρωτηριασμό της Ελλάδος και την εθνική ταπείνωση, μετά από ένα νικηφόρο πόλεμο στον οποίο η συνεισφορά της Ελλάδος υπήρξε παγκόσμιας σημασίας. Έτσι μόνο θα τιμούσαμε τις παραδόσεις μας και θα ξαναφέρναμε ως φωτεινό δίδαγμα στις νέες γενιές Ελλήνων τον όρκο που οι πρόγονοι μας έδωσαν στις Πλαταιές: «Ου ποιήσομαι περί πλείονος το ζην της ελευθερίας». Ο αγών που έδωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις του έθνους στο Γράμμο και το Βέρνο  δεν ήταν ένας ενδοοικογενειακός καυγάς , «ένας εμφύλιος», όπως εκόντες άκοντες, τον ονοματίσαμε. Ήτο η συνέχισις του αγώνος της εθνεγερσίας για τους Έλληνες και τα εδάφη

Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1870, τρίτο από τα επτά παιδιά των γονιών του, Μιχαήλ Μελά και Ελένης Βουτσινά. Αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1892 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού του Πυροβολικού. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη, κόρη του Έλληνα πολιτικού Στέφανου Δραγούμη και αδελφή του Ίωνα Δραγούμη. Έλαβε μέρος στον ατυχή πόλεμο του 1897 ως διοικητής ουλαμού της 2ης Πυροβολαρχίας. Την ίδια περίοδο γίνεται μέλος της Εθνικής Εταιρείας. Οι στενοί δεσμοί συγγένειας με την οικογένεια Δραγούμη, ο ρόλος του Στέφανου Δραγούμη όπως και του Ίωνα Δραγούμη στο Μακεδονικό ζήτημα παίζουν σημαντικό ρόλο στο να ενστερνισθεί και ο ίδιος το κλίμα της πατριωτικής έξαρσης για τα εθνικά δίκαια στη Μακεδονία.  Ο Παύλος Μελάς ήταν από κείνους που πίστεψαν στον αγώνα που έκλεισε τη Μακεδονική ιδέα στην πύρινη ψυχή του, που συνέλαβε την μεγάλη σημασία που είχε το τμήμα αυτό της ελληνικής γης για την ύπαρξη και επιβίωση του Ελληνισμού.

Γράφει η Μάρω Σιδέρη Δεν υπάρχει νομίζω χειρότερη καταδίκη από τον άνθρωπο που ζει σε έναν κόσμο, όπου το φαίνεσθαι υπερισχύει του είναι, όπου η αξία ενός ανθρώπου δεν κρίνεται από τις πράξεις του αλλά από την εικόνα του και μάλιστα στην πιο ασήμαντη μορφή της. Δυστυχώς όμως η μνήμη μας αποθηκεύει καλύτερα έναν ασήμαντο άνθρωπο που φαίνεται σημαντικός από έναν σημαντικό άνθρωπο που φαίνεται ασήμαντος. Θέλεις παράδειγμα; Η περίπτωση της Πανωραίας Χατζηκώστα- Αϊβαλιώτη, της πάμπλουτης αρχόντισσας από τα παράλια της Μ. Ασίας, η οποία χρησιμοποιείται έως σήμερα με διάθεση ειρωνείας και ευτελισμού, επειδή η ταπεινή της εικόνα κέρδισε την αθανασία σε βάρος της ψυχής και της προσωπικότητάς της. ¨Είναι πιθανόν να ισχυριστείς πως το όνομά της δε θυμίζει τίποτε, ούτε καλό, ούτε κακό! Έτσι είναι ακριβώς: παρά τη συγκλονιστική της παρουσία, το αληθινό όνομά και η ιστορία της χάθηκαν στο χρόνο κι έμεινε το προσωνύμιο της , που μάλιστα είναι στις μέρες μας γνωστό σαν υποτιμητικός χαρακτηρι

Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές. Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές. Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά. Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι, το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό. Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο, βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό. Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ. Ευαγόρας  Παλικαρίδης  Ο αγώνας όλου του Κυπριακού Λαού για ένωση με την μητέρα Ελλάς. Το αθάνατο σύνθημα τις ΕΟΚΑ, αντηχεί ακόμη στις καρδιές των Κυπρίων. ΕΛΛΑΣ - ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΣ. Η ΕΝΩΣΗ της Κυπρού με την Ελλάδα, την ομόδοξη, ομόγλωσση και ομόφυλη χώρα, με μια λέξη την αδελφή της. Η Κύπρος δ